یکی از عوارض بیماری هاشیموتو و یا پرکاری تیروئید، ریزش مو به علت عدم تعادل هورمونی می باشد.

هورمون ها، عملکردهای بدن از قبیل رشد موها را تنظیم می کنند.

اگر درمان مناسب داشته باشید، هورمون ها دوباره به حال تعادل می رسند و رویش موها نیز مجددا شروع می شود.

در بارداری و زمان زایمان، هورمون ها در حال نوسان هستند و ریزش مو عارض می شود.

بعد از بارداری، برای نرمال شدن میزان هورمون ها، سه ماه زمان لازم است.

ریزش مو در زمان بارداری موقتی است و بعدا دوباره رویش مو شروع می شود.

عوارض جانبی برخی داروها، ریزش مو می باشد.

داروهای رقیق کننده خون، داروهای خوراکی ضدبارداری، داروهای ضدافسردگی، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی، سدکننده های کلسیم و بتابلوکرها همه باعث نازک شدن موها و یا کچلی می گردند.

مصرف زیاد ویتامین A و داروی رتینوئید می تواند باعث ریزش مو شود.

برخی از داروهای شیمی درمانی که برای درمان سرطان به کار می روند نیز باعث از دست دادن کل موها می گردند، اما بعد از شیمی درمانی، رویش موها مجددا آغاز می شود.

هنگامی که شما داروهایی که گفته شد را تحت نظر پزشک قطع کنید، دوباره رویش موها آغاز می شود.

آلوپسی یکی از انواع ریزش موها می باشد.

دو نوع آلوپسی وجود دارد: آلوپسی آره تا و آلوپسی آندروژنیک (آندروژنتیک).

آلوپسی باعث از دست دادن موی سر و یا از دست دادن موی تمام بدن می شود.

در اثر آلوپسی، نازک شدن موها، از دست دادن تکه ای موها و یا کچلی کامل رخ می دهد که این علائم می تواند دائمی و یا موقتی باشد.

دلایل مختلفی برای این عارضه وجود دارد که یکی از آنها مسائل ژنتیکی می باشد.

هنگامی که بدن تحت تاثیر فشارهای جسمی قرار می گیرد، چرخه رویش و استراحت کردن مو تخریب می شود و باعث از دست دادن مو می گردد.

هر شوکی در بدن از قبیل: تصادف کردن، جراحی کردن، سوختگی شدید و یا سخت مریض شدن می تواند فولیکول های مو را تحت تاثیر قرار دهد.

در برخی مواقع بعد از یک ماه که از شوک بدنی گذشت، ریزش و یا نازک شدن موها رخ می دهد.

طلاق گرفتن ، ورشکستگی و مسائل و مشکلات مالی، از دست دادن خانه و یا از دست دادن عزیزی باعث تخریب چرخه رویش موها می گردد.

این ریزش موها موقتی است و هنگامی که استرس برطرف شد، ریزش مو نیز قطع می گردد.

ویتامین ها و عناصر معدنی و رژیم متعادل داشتن باعث می شود که تمام بدن و اعضای داخلی تمام کارهایی که بر عهده شان است را به خوبی انجام دهند.

سوء تغذیه و یا رژیم های سخت داشتن باعث می شود که کمبود تغذیه ای ایجاد شود و نازک شدن و از دست دادن مو، از اشکال تکه ای تا طاسی را بوجود آورد.

مدل مو می تواند باعث آسیب و شکستگی موها گردد و منجر به نازک شدن و از دست دان موها گردد.

بسیار زیاد شامپو زدن و یا خشک کردن موها با سشوار، کشیدن موها، دم اسبی کردن موها و یا به شدت مالیدن پوست سر باعث از دست دادن موها می گردد.

تعداد زیادی از عفونت ها و بیماری ها باعث ریزش موها می شوند.

عفونتی که باعث تب بالا، عفونت قارچی پوست و عفونت باکتریایی مانند سیفلیس شود، همه باعث طاسی و یا نازک شدن موها می گردد.

درمان این عفونت ها باعث رویش مجدد موها و جلوگیری از ریزش مو می گردد.

اغلب آلوپسی آره تا (کچلی منطقه ای) وابسته به بیماری های خودایمنی می باشد.

دیابت و لوپوس، دو بیماری خودایمنی هستند که موجب از دست دادن موها می گردند.

از دست دادن موها به علت بیماری خودایمنی همیشه برگشت پذیر نمی باشد و در برخی مواقع، دائمی می باشد.

اما داروها و جراحی ترمیمی مو می تواند جبران‌کننده هر نوع ریزش مو باشد.